Wat doet een mens als ik rond half twee in de nacht nog achter zijn laptop. Uithuilen. Was even slikken. Niet mee mogen doen aan de marathon van Boston volgend jaar. Limiet wel gehaald in Enschede maar uiteindelijk 46 seconden tekort komen om mee te mogen doen. 46 seconden. Wat is nu driekwart minuut op een afstand van 42 kilometer en 195 meter? Helemaal niets zou je denken. Ik heb geplast tijdens die race in Enschede. Heeft, en ik heb het nagekeken in de logging van dat super horloge van mij, ongeveer 32 seconden gekost. Blijven er nog 14 seconden over. Hier en daar de binnenbocht iets scherper nemen en in die laatste meters nog iets meer aantrekken en je bent er. Ik niet. Sta aan de zijkant. En hoe verder? Loopschoenen in het Oude Diep van Boerakker gooien? Was het wel van plan een uurtje of drie terug. Nu is het tijd voor relativeren. Op basis hoe ik finishte in Enschede weet ik dat er meer in zit. Ik was fris toen de medaille mij werd opgehangen en liep ontspannen verder. Een nieuw marathonschema is inmiddels gereed. Een schema wat mij moet brengen naar een drie uur en ruim 21 minuten op de marathon en wat neer gaat komen op 4 minuut en 44 seconden op een kilometer. 16 maart 2014 is Barcelona the place to be. Vandaag al de eerste training. 5 kilometer in 6 minuut op de kilometer. Tja, het is weer opnieuw beginnen op weg naar die magische 42 asfaltkilometers.
Prachtig verhaal Chris! Fantastisch om te lezen hoe professioneel jij de sport benaderd 🙂