Rotterdam marathon is ‘pas’ volgend jaar. Dit jaar heeft nog drie weken dus zal het tijd worden dat de trainingen nog serieuzer moeten gaan worden. Onderdeel van het trainingsprogramma is het lopen van wedstrijden. Hiermee hoop ik te bereiken om vooral de geest te laten wennen aan de wedstrijdspanning. Ook al ga je niet voor de winst, een wedstrijd is een totaal andere discipline dan een training waarin je vaak solo de training afwerkt. In een wedstrijd is er altijd de competitie met je medelopers. De Nienoordcross, Ameland Adventure run en de oliebollenloop Blijham staan voor deze maand op het programma. Leuke en vooral uitdagende wedstrijden waar ik mijn ei hopelijk goed in kwijt kan. Begin januari staat dan nog de halve marathon De Wilp op het programma. De Wilp is ook een evaluatiemoment om te bekijken hoe je ervoor staat.

Op de eerste zaterdag van december staat de Nienoordcross op het programma. Voor mij wordt het de 10 km met bult. De bult waar veel lopers een hekel aan hebben. Hij is steil en boven op is het weer naar beneden en nog een keer omhoog. Voeg daarbij het jaargetijde toe die veelal in december een nat en glad karakter heeft en zie daar je hebt een prima ingrediënt voor een mooie cross over Landgoed Nienoord in Leek. Twee uur voor de start ben ik nog te vinden in de Sportschool, Lifestyle Center, in Marum voor de tweewekelijkse workouts. Deze morgen met trainer Jaap en de spieren krijgen een goede warming up en ik  vraag me af of dit wel goed is zo vlak voor een wedstrijd.
De weersomstandigheden zijn uitstekend te noemen en ik baal dat ik de korte broek niet heb mee genomen. Graad of vier boven nul, droog en geen wind. Via allerlei kanalen krijg ik wel te horen dat het parcours nat, modderig en glad is. Voor de start sta ik in groepje Nienoorders die allemaal op schoenen met spikes lopen. “Ik niet ” merk ik op en drie verbaasde blikken worden mijn deel. Geen spikes??? Ik voel me klein worden en al mijn opgebouwde adrenaline zo vlak voor de start dreigt weg te vloeien uit mijn lichaam. Gelukkig heb,  zoals in de Oosterschelde, een stormvloedkering en die weet ik nog net de sluizen dicht te gooien en denk: “Dat zullen we nog wel es zien; jullie op die spikes”.

De Start met naast mij Dorus Wolthekker’. Klik op foto voor vergroting.
Foto: Rien Honnef.

Klokslag 12.00 uur worden we weggeschoten. Naast mij Dorus Wolthekker, één van de drie mannen die zijn ongeloof over zonder spikes te lopen kenbaar maakte. Ook al zou Dorus zonder spikes lopen dan nog is hij  geen partij voor mij. De snelste jongen van Nietap en omstreken. Staat regelmatig op het podium ook al voorspeldt hij dat dit vandaag niet gaat gebeuren. Een snelle blik leert hem dat er snellere lopers om hem heen staan. Op de foto staat naast hem Edwin Slijkhuis die deze editie van de Nienoordcross zal gaan winnen in 37:53 en daarnaast de nummer twee Jan Stuursma in 39:52. De aandacht die ik in deze blog schenk aan Dorus heeft een speciale reden. Dorus gaat mij  ‘hazen’ in de marathon van Rotterdam en dan op de laatste kilometers van de marathon als het er echt op aan gaat komen. In een latere blog zal ik dieper in gaan op het fenomeen ‘hazen’ en welke rol Dorus voor mij gaat spelen.

Ik start dus met de snelle jongens en dat is nooit slim, maar wel leuk voor de foto. De eerste kilometer gaat in een 4:08 en dat is redelijk aan de snelle kant, waarbij ik me dan nog voorzichtig uitdruk. Een cross is geen asfalt en de bult is een tikkie zwaarder dan een viaduct, waaruit je mag concluderen dat je niet op een wegwedstrijdschema moet gaan lopen. Zou het van die sportschool kunnen komen, in de morgen, deze ultra snelle start? Ik probeer op een schema van net onder de 5 minuten te lopen op de kilometer. Het eerste rondje van 2.5 km gaat in een mooi tempo. Het parcours is goed te doen met hier en daar natte stukken waarbij je zo goed en zo kwaad als dat kan het droogste spoor probeert te vinden. De bult is ook, naar mijn mening, goed te doen. Met een goede snelle aanloop win je een hoop en de touwen die er langs hangen helpen je goed op weg. Ik weet een kilometer in 4:42 te lopen met bult. Toegegeven dat dit in de laatste kilometer met bult niet meer lukte met een 5:08. En dat geeft maar weer aan de ‘killer functie’ van de bult.

Dorus is al uit beeld verdwenen, echter de twee andere spikes- lopers zitten nog achter mij. Dat verbaast mij, aangezien zij in principe sneller lopen dan mij en veronderstel ik dat het tactiek zal zijn en ze mij de laatste ronde van 2.5 km wel voorbij komen lopen. Later zou blijken dat eentje is gestopt omdat het niet ging de andere wist ik achter me te houden. Niet dat we een onderlinge wedstrijd hadden, maar het spikes verhaal maakte het toch wel tot een uitdaging.

In de derde ronde loop ik bij het sterrenbos een stuk alleen. Aan de bosrand staan twee fotografen met indrukwekkende lenzen op hun fototoestel. Twee lenzen helemaal op mij alleen gericht en in het voorbij gaan blijven beide lenzen mij volgen bijgestaan door een snel repeterend klikkend geluid. Even voel ik me een Olympische Marathonloper die in de kopgroep loopt. De realiteit is echter dat ik de bult weer op moet en die gaat niet meer zo soepel als de eerste keer. Bovenop meet ik een hartslag van 182 en dan moet je wel een beetje inhouden. De laatste ronde gaat wederom in een mooi tempo, onderweg de vrijwilligers bedanken die het parcours bewaakten en gezorgd hebben dat alles goed verlopen is voor deelnemers en publiek.

Dorus komt uit op een zesde plaats in een tijd van 42:32. Plaats nr 30 is voor mij in 51:14 en dit doet mij vermoeden dat het parcours niet precies 10 km is. Mijn GPS komt uit op  10,65 km. Vanuit die omrekening kom ik uit op een 4:49 op de kilometer en dat is voor mij een prima resultaat op weg naar Rotterdam. Kon het tempo goed aan, voelde me sterk en dat geeft vertrouwen voor de toekomst. De sportschoolactiviteiten in de ochtend hadden geen negatieve invloed op me. Misschien een positieve maar dat gaan we nog wel eens verder onderzoeken.

Later die avond laat ik de nacht, en ook het dekbed, over me heen vallen. De oogjes gaan dicht en ik fantaseer hoe het zou zijn gegaan als ik wel schoenen met spikes had gedragen.

De muzikale afsluiter van deze blog komt van Jake Bugg, een sympathieke singer – songwriter uit Engeland. Begin dit jaar stond hij tijdens Noorderslag/Eurosonic Groningen op het podium welke was opgesteld op de Grote Markt . Gratis toegankelijk. Nu staan de mensen in de rij om een kaartje voor een concert te bemachtigen. Zo snel kan het gaan en met zijn 19 lentes kunnen we nog veel van hem verwachten gezien het feit dat hij wordt vergeleken met Bob Dylan, The Beatles, Jimi Hendrix en Donovan. Luister en kijk naar Jake Bugg met Lightning Bolt.

Jake Bugg