Op de rand van het oude jaar nog even terug kijken. Zoals zovelen dan doen. Op sportgebied was het mijn jaar niet. In januari moest ik een simpele operatie ondergaan. Wel met een ruggenprik en die veroorzaakte meer dan me was verteld. De marathon van Rotterdam ging aan  mijn neus voorbij. Herstel duurde lang en om mezelf weer te kwalificeren voor Boston 2015 moest ik in topconditie zijn en dat was ik niet.

Dan maar richten op de marathon van Amsterdam in oktober. Dat moest toch kunnen had ik bedacht. De conditie was terug en vol vertrouwen liep ik eind juni de TT -run. Drie rondjes rennen over het circuit. 400 meter voor de finish had mijn lichaam een ander idee en hield er plotseling mee op. Diagnose; Scheenbeenvliesontsteking, althans het begin ervan. Wat er aan te doen; 4-5 weken niet hard lopen. En hiermee ging de Amsterdam marathon in oktober  zonder mij van start. Het werd een zomer van zwemmen om in ieder geval de conditie te behouden. En zo zwom ik 2 – 3 keer week mijn baantjes in zwembad ‘De Wotterwille’ in Marum. Het zwembad waar ik ooit het zwemmen leerde. Ben het nog niet verleerd. Ook de personal trainingen  met Jaap bij ‘Life Style Center’ in Marum gingen gewoon door.

Een feit was in ieder geval helder. Kwalificeren voor Boston 2015 gaat niet meer lukken. De kwalificatie moet je voor 1 september hebben gelopen. En zo richt ik mij op die andere marathon die ook tot de ‘Six Major World Marathons’ behoort; Tokyo. In oktober begonnen te trainen en dan maar hopen dat het lichaam het er nu wel mee eens is. En tot nu toe is dat het geval. Gekozen voor een andere opzet ten aanzien van de trainingen. Bijna alle trainingen in een lager tempo en niet teveel lange duurlopen. Bij een wedstrijd lopen op het beoogde marathon tempo of iets sneller. En zo was daar de marathon van Istanbul. Ik heb deze marathon gelopen als een training en bij 20 kilometer gestopt zoals ik had gepland. Gelopen op het beoogde marathontempo maar kreeg het niet kado. Er moest hard gewerkt worden.

Afgelopen zaterdag was de volgende krachtmeting. Halve marathon van Blijham. 21.1 kilometer door het Groninger land. In de eerste 4 kilometer fungeerde ik als haas voor een collega die de 10 km liep en een goede tijd wilde neerzetten. Dat ging goed alhoewel ik moeite had het goede tempo te pakken te krijgen. Dit was vooral te wijten aan de grote groep deelnemers en we vaak langzame groepen moesten inhalen met een versnelling als gevolg. We liepen dus steeds te snel. Na 4 kilometer ging hij rechts en moest het alleen verder doen. Wat hij ook prima heeft gedaan bleek later. Ik moest door en ging door. Na 11 kilometer kwam ik zelfs in mijn ‘runners high’ terecht wat voor mij betekent dat je in een gemoedstoestand terecht komt waarbij je sneller gaat lopen en dat ook vol kan houden. En het gevoel dat je nog sneller kunt en jezelf op de rem moet gooien. Focussen op een loper voor je en die proberen bij te houden of in te halen. En zo loop ik door het prachtige Groninger landschap en klok op de meet in Blijham een mooie eindtijd. Een mooie opsteker voor de rest van het trainingsprogramma voor Tokyo. He staartje van 2014 is me dus toch nog goed gezind.

Januari gaat de zwaarste trainingsmaand worden. Ook al reduceer ik het aantal duurlopen in zijn totaliteit. Ik zal er toch een paar moeten lopen. De dertig plussers. Deze maand al een keer tot 28 km gekomen, het eerste weekend van januari moet het een 30 plusser worden. En dat nog 2 keer herhalen. Ergens nog een wedstrijdje lopen en vol vermogen trainen bij de sportschool in Marum. In februari de ‘Tapering down’. Minder kilometers, meer rust, vreselijk gezond eten, veel slapen en dan knallen op 22 februari downtown Tokyo 09.10 am sharp.

Ik wens jullie een sportief 2015 toe.

Vulkaan Fuji 100 km van Tokyo met, op de voorgrond, de hoge snelheidstrein (bullet train).