De marathon van Boston en het halen van de Six Star Medaille heeft nog wel een paar weken vrolijk gedanst in mijn hoofd. Ik mag me nu een ‘Six Star Finisher’ noemen een uitdrukking die iedereen wereldwijd kent die rond rent in het marathon wereldje. Het was een mooie periode van jaren die achter mij liggen en als het dan ook uiteindelijk lukt is het voldane gevoel een heerlijk maar ook een dankbaar gevoel. Dankbaar dat ik dit kan doen en dankbaar dat ik ook vrij snel in een vliegtuig kan stappen en mijn doelen kan najagen. Is niet aan een ieder voorbestemd.

Boston marathon 2017

Nieuwe doelen moeten worden bedacht om mijn lijf in conditie te houden. Dat doel was er ook wel; Ultra lopen. Een ultraloop is altijd langer dan een marathon en verschilt per run. Denk maar aan de 60 km van Texel en de 100 km van Winschoten. Die laatste had ik al een paar jaar in het vizier en overweegde ook deze dit jaar te gaan lopen in september. Tijdens de trip in Tromso, Noorwegen, wilde ik het besluit nemen wel of niet. Het besluit viel niet in Tromso omdat ik me niet goed voelde en stelde het besluit uit tot na Boston april 2017. De aanloop naar Boston was ook niet geweldig door de lichte rugklachten die ik had. Rugklachten die nu zijn verdwenen en waarbij ik nu voorzichtig de conclusie heb getrokken dat lange duurlopen niet goed zijn voor mijn rug. En daarmee is het verdict uitgesproken. Geen ultralopen voor mij. Luisteren naar je lichaam is altijd nog de beste remedie om fit en gezond te blijven.

Die marathons blijf ik nog wel even lopen. In november met de loopgroep naar Athene. Daarover later wel meer via dit medium. Probeerde nog even te snuffelen aan een trailrun maar door een licht griepje ging dat feestje ook niet door.

Eind april kwam de vier mijl van Groningen weer in het vizier. Mijn hardloopvirus heb ik daar eind jaren tachtig opgelopen. Als ik nu eens ga trainen voor een vier mijl en dan in oktober op de Vismarkt in een persoonlijke toptijd ga finishen. Het was nog begin mei toen ik dit bedacht en ging voortvarend te werk door gelijk maar een trainingsschema op te stellen. Paar dagen later nog wat bijschaven en voila; gereed, schoenen aan en rennen. Nait soez’n, moar deur broez’n.

Het schema bestaat alleen maar uit intervallen waarbij ik de trainingen van Loopgroep Nienoord gebruik als afwisseling en onderhoud. De intervallen beginnen met 10* 100m en gaan geleidelijk op naar 10 * 1000 m. Elke training analyseer ik en volg ik de ontwikkeling van de gedane arbeid. In de afbeelding hieronder zie je de resultaten tot dusver. De rode balkjes is de doelstelling de oranje balkjes geven de daadwerkelijke training weer en moeten onder de rode blijven.  Die zitten nu nog steeds goed maar naar verloop van tijd gaan de trainingen wel zwaarder worden en is het aan mij om het ook zo te houden. De gele lijn is het trainingseffect, wat wil zeggen in hoeverre ik mijn conditie heb verbeterd. Hoe hoger die lijn, hoe beter.

Wat is dan de doelstelling? De rode balkjes zijn ingesteld op een tempo van 4 minuut en 1 seconde op de kilometer en dan zou ik, als het lukt, een 25 minuten op de klok gaan zetten in Groningen.

Dit gaat mij de deze zomer wel bezig houden en de meeste training ga ik lopen op mijn intervalfietspad net buiten Boerakker. Vanaf het begin tot aan de uitvoegstrook van de A7 is het 1000 meter. Hier wil ik de basis leggen voor een snelle vier mijl.