April 2019. Legio –  Run Grootegast. Het is twee jaar geleden dat ik voor het laatst een wedstrijd heb gelopen. De laatste wedstrijd was de marathon van Boston, april 2017, waar ik na de finish de felbegeerde Six Star Medaille in ontvangst mocht nemen.

Het lag in de bedoeling om in het najaar van 2017 een snelle vier mijl te lopen. Het liep allemaal anders. Ischias en rugklachten gooiden roet in mijn hardlopers bestaan. Een periode van fysio, chiropractors brak aan. Hardlopen deed ik bijna niet meer ook als oorzaak dat de motivatie er niet meer was. Een negatieve spiraal die maar moeilijk was te stoppen. Ik heb nu 19 marathons gelopen en die 20^ste moet toch ook in de kast hangen.  2018 gaat roemloos aan mij voorbij en de lichamelijke klachten verdwijnen maar langzaam. Ik besluit krachttraining te gaan doen en ga op yoga. En warempel het gaat de goede kant op en hervat de trainingen bij mijn cluppie Loopgroep Nienoord. Op een laag tempo en boy o boy wat heb ik een conditie verloren ondanks elke dag op fiets naar het werk naar Roden. Bij sommige trainingen loop ik wat achteraan te hakkelen en dat komt je motivatie niet ten goede. Toch komt er langzaam verbetering in en probeer zoetjes aan een marathon te denken. Lauwersmeer Marathon in mei dit jaar lijkt me wel wat. Echter de lange duurtrainingen zie ik nog niet zitten en verandering van baan en twee cursussen volgen zit het er dit jaar niet in. Ik besluit 2019 te focussen op de korte afstand en richt me op de vier mijl van Groningen oktober later dit  jaar.

De eerste korte wedstrijd; Legio Run Grootegast 5 km. Zaterdag 6 april 2019.

De gehele dag heb ik lichte last van de rug en heb er een zwaar hoofd in. Toch maar om half drie richting Grootegast en me voor te bereiden om de start om half vier. Grootegast het dorp waar ik de  Mavo heb bezocht in mijn tienerjaren. Waar we in de pauze naar café Helmus gingen om te poolbiljarten. Nu is deze plek ingenomen door de Aldi die trouwens gratis superfood uitdeelde aan iedereen.

Foodtruck Aldi.  Foto: Herman Rinket

Na de warming up hou ik me vast aan de gedachte dat ik vaker mee hebt gemaakt dat de rugklachten weggaan als ik op tempo loop.

Om half vier worden we weg geschoten. Aangemoedigd door collega Ferdi ga ik op weg, 5 km hollen door Grootegast. Je moet maar durven. Ondanks alle moderne technieken in mijn horloge besluit ik niet op het klokje te kijken en gewoon op gevoel te gaan rennen. Als ik al een eindtijd in gedachten heb gooi ik het op 25 – 30 minuten. Collega Ferdi heeft op 25 minuten ingezet. Voor mij loopt een deelnemer in een shirt met de Groningse vlag in de inspirerende tekst; oet Grunn. Naar mijn gevoel loopt hij op mijn tempo en besluit hem te volgen maar niet te passeren. Na 1 km gaat het parcours over het industrieterrein. Niet echt inspirerend en de weekend stilte zoals je die op industrieterreinen hebt is voelbaar. Na ons is ook de jeugd ( tot 12 jaar ) gestart. Een jongen loopt al een hele tijd achter mij aan. Af en toe verliest hij wat maar weet zich ook weer te herstellen. Of komt dat door zijn Vader die af en toe op de fiets opduikt en hem aanmoedigt.  Zo kom ik erachter dat hij Matthijs heet en een echt doorzettertje is.

Mattijs (groen shirt 5300)  gevolgd door vlag Groningen en daarachter ik zelf. Foto: Herman Rinket

Na dwars door het tuincentrum Drint te zijn gerend bereiken we het 2.5 km punt en besluit ik een tandje lager te gaan. Zoals ik al hoopte zijn de rugklachten vrijwel verdwenen. Begrijp nog steeds niet hoe dit kan. De man met het Groningen shirt loopt iets van me weg. Matthijs daarentegen heeft de spirit gevonden en loopt verder bij mij weg. Die ga ik niet meer inhalen. Bij het 4 km punt ga ik langzaam versnellen en de man met de Groningse vlag op het shirt komt weer dichterbij. Ter hoogte van het benzinestation passeer ik hem en dat voelt best goed en dan nog links af de Hoofdstraat weer op en op weg naar de finish bij het gemeentehuis. Nog steeds heb ik geen idee op wat voor tijd ik loop maar weet zeker dat het wel onder de 25 minuten moet zijn. En het klopt want bij het passeren van de registratiematten van Sportscom noteer ik een 23 minuten en 37 seconden en daar kan ik  best mee terug naar Boerakker. Ik feliciteer Matthijs met zijn prestatie en bedank de man met shirt met de vlag van Groningen. Hij fungeerde als een geweldige pace maker.

Foto: Herman Rinket

Vandaag zondag 7 april loop ik niet al te fit door huis. Het deert me niet want ik heb gisteren wel mooi 23 minuten neergezet op de 5 km.  Volgende event; KLM Urban Trail run door de stad Groningen volgende week zondag. Niet op tijd lopen maar voor de fun rennen door gebouwen.