Terschelling,  06 november 2016. Berenloop.

Rond het jaar 1550, men weet het niet zeker, werd in het plaatsje Formerum op Terschelling een jongetje geboren. Zijn verdere leven zou hij doorgaan onder de naam Willem Barentsz. Willem was een avonturier met, naar ik denk, een flink portie doorzettingsvermogen. En nieuwsgierig wat er nog meer te koop is in de wereld. Kan me zo voorstellen dat hij vanaf de duinen de Noordzee opkeek en zich dan afvroeg of er achter de horizon nog meer was. In die tijd was er maar één manier om daar achter te komen. Je hijst de zeilen en zet koers naar het Noorden. De ontdekkingsreiziger Willem Barentsz was geboren.

Op zijn barre tocht richting de Noordpool ontdekte hij het eerste eiland. Hij gaf het de naam Veere eiland. Later werd deze naam omgezet naar Bereneiland. Om het feit dat Willem op dit eiland menige strijdt heeft moeten leveren met beren. Enook vaak voor z’n leven moest rennen. Hij zou zich nooit kunnen voorstellen dat ruim 400 jaar laten mensen ook gaan rennen. Niet voor achtervolgende Beren maar voor hun lol. En ook nog op zijn geboorte eiland. De Berenloop van Terschelling is geboren en met twee hoofdafstanden een hele en een halve marathon.

Zes november heel vroeg in de ochtend loop ik door de haven van Harlingen. Niet op zoek naar de reguliere veerboot maar naar de zee sleepboot  ‘Holland’.

Holland

Aan boord een zestigtal opvarenden en nog voordat de gewone veerboot nog moet aanmeren zet de  ‘Holland’ koers naar Terschelling. Aan boord genieten we van een sportontbijt. Het moge duidelijk zijn; de meeste passagiers zijn hardlopers.

De ‘Holland’ doet al jaren geen dienst meer als zeesleper en bergingsvaartuig. Het schip wordt in de vaart gehouden door vrijwilligers, voor het merendeel oud bemanningsleden.

Om 12:00 uur klinkt het startschot voor de halve marathon aan de voet van de vuurtoren ‘De Brandaris’.

De Berenloop is populair en er gaat dan ook een enorm deelnemersveld van start die zich allemaal wurmen door de smalle straatjes van West- Terschelling. Ik vertrek op een eindtijd van 1 uur 40. Dan moet je op de kilometer 4:45 rennen om dit te bewerkstelligen.  Daar kan,na de eerste kilometer, gelijk een streep door. Het is te druk om goed weg te komen en ruim vijf minuten later passeer ik de eerste kilometer. Dit is al bijna niet meer goed te maken. Positief blijven denken; ik heb nog 20 km voor de boeg. Rond de zes kilometer krijgen we een lichte bui. Een stoevertje zou Jaap Nienhuis het noemen. Verder blijft het droog en met weinig wind en een temperatuur rond de 10 graden prima loopweer.  De eerste 10 kilometer loop ik telkens 4:40 a 4:45 op de kilometer. Met het verlies in de eerste kilometer is al duidelijk dat de 1 uur 40 er niet in gaat zitten. Sneller durf ik niet, vooral omdat het strandgedeelte nog moet komen. En op basis van de halve marathons in Thesinge, Ulrum en Opende loop ik al een stuk sneller en dus naar tevredenheid.

Kilometer 12: De opgang naar het stand. Omhoog en dan door het mulle zand naar beneden. Loodzwaar. Het strand is redelijk te belopen maar toch lopen de km tijden op. Ik berust er in om te voorkomen dat ik me hier stuk ga lopen. Na 3 kilometer verlaten we het strand en gaan via een geasfalteerd fietspad richting de finish. Nog 5 kilometer door het bos voor de laatste meters op dit mooie eiland. Het tempo van 4:45 op de kilometer weet ik weer terug te pakken. De laatste meters over een rode loper en finishen aan de voet van  ‘De Brandaris’. De eindtijd komt uit op 1 uur 42 minuten en 19 seconden. En hiermee ben ik op koers voor de marathon van Boston volgend jaar april.

In aanloop naar de marathon van Boston was dit de laatste halve marathon in de voorbereiding dit jaar. De resterende weken van 2016 veel snelheidswerk trainen en hier en daar een korte 5 of 10 km wedstrijd. In de eerste week van 2017 staat nog één halve marathon op het programma voordat het Boston trainings- programma van start gaat.
Ik volg het spoor van Willem Barentsz en zal stoppen in Tromso, Noorwegen om daar deel te nemen aan de Polar Night Half Marathon.

Start Halve marathon 2016

Rennen in de Poolnacht

Tromso met het Noorderlicht

Zover is het nog niet en ga eerst aan boord van de ‘Holland’ voor de terugvaart naar Harlingen.

Aan boord doen we ons te goed aan een stamppotten buffet en vertellen we elkaar de verhalen over een dagje hard rennen op Terschelling. Tijdens de vaart volg ik op de app  de verrichtingen van Liset de Groot en Gretta Ottema die op dat moment de marathon van New York lopen. Willem Barentsz had alleen maar een kompas en zijn onderbuikgevoel.

Rond kwart voor acht begeef ik me op het achterdek. Het is donker en de maan verlicht de Waddenzee. De motoren van de ‘Holland’ draaien op volle kracht en het schip koerst vastberaden richting Harlingen. Even later realiseer ik me dat ik geheel alleen op het achterdek sta. Ik geniet van dit moment en dankbaar dat ik dit kan meemaken.

Halve marathon Groningen.

We schrijven het jaar 1672. Bisschop van Munster, bijgenaamd Bommen Berend, die van mening was dat de stad Groningen bij hem hoorde en met zijn kanonnen de stad aanviel. Maar de dappere legercommandant  Carl von Rabenhaupt stak daar met zijn superkanon ‘De Groote Griet’ een stokje voor. Een feestdag voor de Groningers was geboren.

Terug naar onze tijd. Zondag 28 augustus 2016, halve marathon met de start en de finish op de atletiekbaan in het stadspark bij Atletiek Groningen. De start was een half uur uitgesteld door de hevige hoosbuien eerder die ochtend waardoor het programma stil heeft gelegen. Een extra half uurtje rond lummelen. Niet goed voor je concentratie maar wat doe je eraan.

Deze loop zit in mijn programma in aanloop naar Boston 2017 maar de afgelopen week heb ik mezelf veelvuldig afgevraagd of het wel verstandig is om mee te doen. De hoge temperaturen zijn hier de reden voor. Op zaterdag nog steeds het besluit om niet te gaan lopen. Totdat het gedonder van Bommen Berend in de nacht van zaterdag op zondag duidelijk hoorbaar waren. Een weersomslag betekent hier vaak ook lagere temperaturen. Toch?

Om even voor half een in de middag worden we (1100 deelnemers) weggeschoten door Margot Boer. De eerste Nederlandse vrouw die een bronzen medaille won op de Olympische Winterspelen in 2014 op de 500 meter schaatsen. Doordat ik vooraan sta loop ik het eerste rondje op de atletiekbaan met de kopgroep mee om mij daarna snel terug te laten zakken naar een iets meer comfortabel tempo.

Geheel links Chris Renkema. Geheel rechts met startpistool Margot Boer

Na het debacle van Ulrum ben ik benieuwd wat het vandaag gaat worden. We lopen het stadspark uit  en lopen door Piccardthof. Het tempo zit er goed in en is goed vol te houden. Zo rond de vier kilometer betreden we het natuurgebied (waterbergingsgebied) ‘De Onlanden’. Het natuurgebied dat er voor moet zorgen dat bij veel wateroverlast de Groningers droge voeten houden en men dit gebied laat onder lopen. In de laatste jaren geworden tot een prachtig gebied waar het goed vertoeven is in elk jaargetijde. Natuurgebied  ‘De Onlanden’ heeft nog een eigenschap; Er staan weinig bomen. De zon heeft het weer gewonnen van de wolken en de temperatuur gaat snel omhoog. Met geen schaduw moet ik het tempo aanpassen naar 5:30 op de kilometer. Het is warm en dat hebben de organisatoren ook voorzien en daarom waren er voldoende verzorgingsposten. Om de drie kilometer stonden de stoere vrijwilligers, in de rode Bommen Berend shirts, voor je klaar voor een bekertje water en een natte spons die beiden gretig aftrek vonden bij de deelnemers.

En zo was iedereen bezig met hun eigen gevecht met de klok en de omstandigheden. Boven ons ontstond ook een gevecht. Tussen Bommen Berend (de zon) en Von Rabenhaupt (de wolken). Met voor beiden wisselend succes. Maar legercommandant Von Rabenhaupt was een slim man. In de verte had hij zijn leger klaar staan om op het juiste moment toe te slaan. En echt, aan de horizon stond het zwart van de manschappen. Klaar om de lopers de helpende hand toe te steken en met schaduw hun naar het Stadspark te begeleiden. Maar Bommen Berend laat zich niet snel uit het veld slaan. Het waren slechts speldenprikken en bij kilometer 15 geeft hij zich gewonnen en trekt het leger van Von Rabenhaupt over de lopers heen. Met een wolkenschild beschermend tegen de zon op weg naar het 21.1 kilometer punt.

Von Rabenhaupt vergat echter nog wat wind mee te sturen maar dat zullen we hem vergeven. Het Gasunie gebouw komt weer dichterbij en we gaan ons opmaken voor de finale. En daar laat de organisatie een steekje vallen. Ik passeer het 20 kilometer punt. Althans dat verteld mij het bord wat langs de kant van de weg staat. Echter,op mijn GPS is het 19 kilometer. Ik ben nog  in Piccardthof en weet dat de finish niet over een kilometer is. Het bord is dus verkeerd geplaatst.

De tunnel onder de A7 is dan wel het juiste 20 kilometer punt en in de laatste 1100 meter concludeer ik wat mij deze halve marathon heeft gebracht. Toch teleurstellend want ik zal gaan finishen in 1:53:53. Ik had verwacht zeker onder de 1:50:00 te eindigen. Ik kan het gaan afschuiven op warme weer maar het is gewoon niet goed.  NIET GOED CHRIS!!!!! Uiteraard was het beter dan in Ulrum maar ik had verwacht dat er meer in zou zitten.

De afgelopen maand heb ik ook twee kortere afstanden gelopen. In Amsterdam bij Pride Run, tijdens de Gaypride, de 5 kilometer waar ik bijna een persoonlijk record liep en een week later in Zevenhuizen de 7 kilometer die dan weer iets tegenviel. Kortom op het langere afstandswerk heb ik nog enige denkwerk te doen en hoe dit weer op niveau te krijgen. En kan ook de conclusie zijn dat het toch goed is geweest deze middag toch te starten.

De volgende halve marathon gaat plaats vinden in Thesinge op 24 september.

De ‘Thaisner Dorpsrun’ in Thesinge. klik hier voor de website. Ga je mee?

Halve marathon Lauwersoog – Ulrum, 30 juli 2016.

Rotterdam marathon ligt al weer een tijdje achter me. De marathon waarin ik me voor de derde keer kwalificeerde voor Boston. In Enschede waarin toch 46 seconden te kort kwam voor deelname aan Boston. Vorig jaar in de marathon van Tokio waar een luttele 30 seconden op de 42 kilometer en 195 meter mij geen startbewijs opleverde voor Boston. Gelukkig liggen de kaarten nu beter en heb ik een marge van 4 en 56 seconden voor Boston 2017. Heb ik dan zo snel gelopen in Rotterdam? Nee, ik val nu in een andere leeftijdscategorie. In oktober dit jaar zal het verdict door de organisatie van marathon Boston worden uitgesproken over deelname aan Boston 2017 voor Chris Renkema uit Boerakker. Vanaf nu hou ik wel de  focus op Boston en zit ik nu in de voorbereidende fase.

Die bestaat uit het elke maand een halve marathon lopen. De nacht van Groningen en de Olde Wierenloop in Opende liggen inmiddels achter me. In Opende gelopen op hartslag met als opdracht deze onder de 170 te houden. En dat ging goed.

Op zaterdag 30 juli de halve marathon van Ulrum. Inschrijven in Ulrum, met de bus naar Lauwersoog en vandaar weer terug lopen.

Doelstelling voor de wedstrijd; Tot 11 kilometer harstslag onder de 170 houden en daarna versnellen. Het weer is goed met een graadje of 21 en weinig wind. Wat kan me gebeuren? Welnu, een hoop ellende.

Na het startschot lopen we via de visafslag het Lauwersmeer gebied in. Prachtige natuur om mij heen en een vrolijke zon die af en toe wordt afgeschermd door een wolkje. Er staat weinig wind en omdat ik ook wind mee heb voelt het alsof het windstil is. Mijn hartslag heb ik prima onder controle en blijft zo rond de 163 slagen per minuut. Na zes kilometer merk ik dat mijn kilometertijden op lopen. Ik krijg het ook warm en kom al snel tot de conclusie dat Ulrum op dit punt nog heel ver weg is. Nog niet eens op de helft en ik moet nu al een strijd met mezelf leveren. Ik loop in het clubtenue vandaag met onze kledingsponsor autobedrijf Renkema uit Oldekerk op mijn rug genoemd. Een deelnemer achter mij maakt de opmerking wanneer hij nu pech krijgt hulp dichtbij is. Ik antwoord dat dit niet zal gaan omdat IK zelf meer hulp nodig heb. Hij spreekt mij nog bemoedigend toe met de woorden dat we al over de helft zijn.

11 kilometer. Het punt waarin ik zou moeten versnellen. Maar ik wil helemaal niet versnellen. Eerder het tegenovergestelde. Het is zo fucking warm en ik snak naar een licht briesje. Ik kan gaan terug lopen met tegenwind maar dan kom ik helemaal niet in Ulrum.

Mijn tempo gaat gestaag naar beneden. Bij de verzorgingsposten, gelukkig om de drie kilometer, kan ik even bijkomen. Maar tussen de verzorgingsposten moet ik ook wandelpauze’s toevoegen. Het kan me ook allemaal niets meer schelen. Kilometer 16 gaat de slechtste worden. Hier deed ik 6 minuut 40 over. Je zou je hardloopschoenen gelijk in het Lauwersmeer flikkeren. Maar ik heb net nieuwe dus dat is dan ook weer zonde. In de verte zie ik een kerktoren. Ik hoop maar dat dit de kerktoren van Ulrum is. Gelukkig is dat ook zo. In de laatste 2 kilometer zie ik clubgenote Janetta Wolthekker voor mij lopen. Als ik naast haar kom en ze ziet me roept ze me toe; “Hé Chris, loop jij net zoals ik ook al zo slecht? ” Gelukkig ik ben niet de enigste die het moeilijk heeft. Later hoor ik van haar  broer Dorus dat die ook geen beste wedstrijd heeft gelopen.

We besluiten samen te finishen. De laatste kilometer is een lange kilometer. Gelukkig worden we toegejuicht door de bevolking van Ulrum die massaal langs de kant staat. En dit overdrijf ik niet. 50 meter voor de finishlijn pakken we elkaars hand en gaan als eenheid van Loopgroep Nienoord over de eindstreep. (Die lachende gezichten waren alleen voor de fotografen) En zo krijgt deze dag toch nog een gouden randje.

Al het overige snel vergeten en richten op de volgende halve marathon. 28 augustus, Bommen Berend te Groningen.

Een week voor de NH Marathon Rotterdam een moment van bezinning. Vandaag de laatste training afgewerkt voor de marathon Rotterdam aankomende zondag 9 April. Zeventig trainingen terug besloot ik mee te doen aan de marathon van Rotterdam. Om voor de derde keer een poging te doen om een startbewijs voor Boston te krijgen. De twee pogingen  hiervoor lukte het maar zat ik te dicht op de limiet om ook daadwerkelijk te mogen starten. Sport kan hard zijn. Kijk maar naar Michel Butter die zijn Olympische droom vorig jaar zag verdwijnen door in Amsterdam op de 42.195 meter 8 seconden te kort kwam. Zijn ticket voor Rio deze zomer wilde hij aankomende zondag alsnog verzilveren. Als gevolg van een kuitblessure, drie weken terug, zal hij niet starten en daarbij definitief ook niet in Rio. In de afgelopen periode ben ik blessurevrij gebleven en zal daarom zondag wel op de Coolsingel staan. Vanmiddag een moment van terug kijken en stond bij de kast met al mijn vergaarde marathon medailles. Een kort overzicht;

2004. Nederland, Amsterdam.
De eerste marathon vergeet je nooit.
Opvallend; Starten en finishen in het Olympisch Stadion.

Amsterdam

2005. Canada, Vancouver
Amsterdam beviel goed. Gecombineerd met familiebezoek naar Vancouver.
Opvallend; De vrijwilliger die ik in de metro ontmoette en mij begeleidde tot aan de start.

Vancouver

2005. USA, New York
Het idee is geboren. Stedenbezoek in combinatie met een marathon.
Opvallend; De gigantische logistieke operatie om 40.000 lopers naar Staten Island te vervoeren.

New York

2006. Nederland, Rotterdam
Rotterdam mag natuurlijk niet ontbreken.
Opvallend; Toenmalig burgemeester Opstelten die zoveel mogelijk finishers de hand schudde.

Rotterdam

2006. Nederland, Emmen
Een vreemde eend in de bijt. Trainingsmarathon.
Opvallend; Ter ere van de opening van de N?? provinciale weg.

Emmen

2006. Nederland, Groningen.
Bij de eerste marathon van Groningen mag je niet ontbreken.
Opvallend; Ik stond op de eerste startrij.

Groningen

2007. Engeland, Londen
Veel deelnemers lopen ongetraind voor goede doelen. Veel uitvallers onderweg.
Opvallend; De Finish voor Buckingham Palace

Londen

2008. Zuid Afrika, Kaapstad.
Ultra marathon van 56 kilometer.
Opvallend; Lopen langs de Indische naar de Atlantische Oceaan. Onvergetelijk.

Kaapstad

2008. Canada, Toronto
Familiebezoek met familieleden die meelopen.
Opvallend; De CN Tower die de lopers als een baken begeleidde.

Toronto

2009. Nederland, Utrecht.
Je eigen land niet verloochenen.
Opvallend; Een persoonlijk record gelopen zonder dat ik het door had.

Utrecht

2009. Duitsland, Berlijn
Een marathonloper is geen marathonloper als hij Berlijn niet heeft gelopen.
Opvallend; Omkleden, douchen, plassen in de tuin van Merkel.

Berlijn

2010. Noorwegen, Tromso
Lopen in de midzomernacht.
Opvallend; Met 24 uur per dag daglicht in de nacht gelopen.

Tromso

2010. Nederland, Terschelling.
Het eilandgevoel.
Opvallend; De lelijkste en goedkoopste medaille.

Terschelling

2011. USA, Chicago.
De marathon met 42 kilometer lang rijen dik publiek langs het parkoers.
Opvallend; Keiharde smak gemaakt tegen het asfalt. En weg goede klassering.

Chicago

2013. Nederland, Enschede.
Kwalificatie poging voor Boston. Gelukt maar niet genoeg voor een startbewijs.
Opvallend; Met een haas de geplande eindtijd gelopen.

Enschede

2015. Japan, Tokio.
Tweede kwalificatie poging voor Boston. Gelukt maar weer niet genoeg voor uiteindelijke deelname.
Opvallend; Het onvergetelijke enthousiasme van de vrijwilligers en het publiek.

Tokio

2016. Nederland, Rotterdam.
10 jaar naar dato reis ik vrijdag weer naar Rotterdam. Met een missie. Kwalificeren voor Boston. Het trainingsprogramma, volgens de souplesse methode, heb ik goed doorstaan. Mijn kansen zijn goed, maar dat het zwaar zal worden is zeker. Maar het koppie staat goed en de focus is nu alleen maar Rotterdam. De weersverwachting is perfect voor een marathonloper.

Het NH Hotel, waar ik logeer, is ongeveer tweehonderd meter van het start- en finishgebied. Aan alle randvoorwaarden om een goede tijd te bewerkstelligen is voldaan. Ik ben klaar voor een geweldig mooi sportweekend en sta te popelen om het parkoers te bedwingen. Met startnummer 4598 zal ik samen met nog 16.000 lopers de Erasmusbrug laten dansen.

Zaterdag 12 maart 2016. Op het programma staat de halve marathon van Haren. Een trainingswedstrijd in aanloop naar de marathon van Rotterdam 10 april aanstaande. Nog precies 4 weken te gaan en dan sta ik op De Coolsingel. Het weer in Haren is perfect. Strakblauwe lucht bijna geen wind met een temperatuur rond de 8 graden. Stille hoop dat we dit ook op 10 april mogen hebben in Rotterdam. Dan gaat het een nog mooiere dag worden. Maar eerst de 21.1 km van Haren. Met een opdracht.

In de aanloop naar Rotterdam is dit training nummer 62 die afgewerkt moet gaan worden. Ik train nog steeds volgens de souplesse – methode. Zie vorige blog. En met souplesse zal ik ook deze wedstrijd gaan lopen. Niet volgens het principe ‘Gas erop’ maar het principe ‘gedisciplineerd lopen’. Trainer Peter geeft me de opdracht ; vijf minuten blank op de kilometer en in de laatste kilometer mag je versnellen. Vijf minuten op de kilometer dat is 8 seconden langzamer op de kilometer op het beoogde tempo in Rotterdam over vier weken.

Haren mag zich altijd verheugen in een groot aantal deelnemers. Ik hoorde meer dan 1000 lopers met allemaal het voorjaar in het hoofd. Als we dan ook om 12:00 uur worden weggeschoten gaat men er ook vandoor als pinken die voor het eerst buiten komen. Mijn eerste kilometer gaat dan ook in 4 minuut 28 en de tweede kilometer een paar seconden langzamer. Bij drie kilometer heb ik het beoogde temp te pakken en nestel me in de comfort zone. En zo gaat het asfalt onder mijn Adidas Boost schoenen door.

Asfalt? Helaas niet alleen maar asfalt. Het parcours van Haren is mooi. Het natuurlandschap ‘Vijftig Bunder’ is adembenemend mooi. Heeft wel tot gevolg dat de we ook smalle onverharde paden moeten bedwingen. Hierdoor is het af en toe moeilijk langzamere lopers in te halen en kost tijd. Een volgende keer zal ik in de aanloop van een marathon niet weer voor Haren kiezen.

Kilometer 17 en 18 ga ik bewust meer op de rem. In de eindtijd moet mijn gemiddelde toch in de buurt komen van  mijn opdracht ( 5 minuten blank op de kilometer). We lopen de spoorbrug over en onder ons passeert een trein. Zo zomaar de intercity naar Rotterdam kunnen zijn die ik over vier week ook neem.

Dan de laatste kilometer; waarin ik mag versnellen. En dat doe ik dan ook. Nu mag even het gas er op. Ik haal nog veel lopers in en dat geeft een goed gevoel. Het tempo gaat naar 4 minuut en 11 seconden op de kilometer. Wat een superieur gevoel was dat. De finish is in zicht en ik eindig in een tijd van 1:43:34.  En dat is 4 minuut 55 op de kilometer.

Garmin results.

Nog 11 trainingen te gaan alvorens ik me op kan maken voor Lee Towers op de Coolsingel in Rotterdam. Traditie getrouw zingt hij, live, de lopers toe vlak voor de start. En met welk nummer zal dit nu zijn……….

Nieuwjaarsloop De Wilp

Met de nieuwjaarsloop in De Wilp is het officiële trainingsschema voor de marathon van Rotterdam begonnen. Voor een derde maal proberen te kwalificeren voor Boston. In de gehele aanloop naar Rotterdam was dit trouwens wel de 40ste training in het gehele traject. Hooftrainer van Loopgroep Nienoord, Peter Wolters, heeft een schema voor mij gemaakt. Niet alleen voor mij maar ook voor Arjan Zantinga die zich aan het voorbereiden is voor zijn eerste marathon. Ook Rotterdam.

Peter heeft voor ons een trainingsschema opgesteld volgens de souplessemethode. Hoe werkt het;

De souplessemethode bestaat uit een pakket van verschillende trainingen met als doel het verhogen van je anaërobe drempel door hoofdzakelijk extensieve trainingen. Doordat er extensief getraind wordt is de belasting relatief laag, waardoor het herstel sneller is. Je kunt daardoor trainingen korter na elkaar doen zonder dat er overbelasting ontstaat. Extensief trainen staat voor trainen op een lagere snelheid. Hierdoor is het mogelijk om technisch goed te blijven lopen waardoor je meer rendement kunt krijgen. Het pakket van trainingen bestaat uit verschillende interval en duurlooptrainingen gecombineerd met fartlek en het lopen van een wedstrijd of prestatieloop. Door het trainen volgens de souplessemethode zal na 6 tot 8 weken de eerste progressie merkbaar zijn in de vorm van sneller en makkelijker lopen. Op die manier komt het halen van je doel zeker in zicht. Het is een manier van trainen die al veel (top) lopers op een hoger niveau hebben gebracht. Deze methode is destijds bedacht door Herman Verheul en later door Klaas Lok aangepast voor de midden- en lange afstand. Deze mensen hebben hun sporen in de atletiek meer dan verdiend en hebben door eigen ervaringen en het leren van elkaar de souplessemethode ontwikkeld en beproeft tot wat het nu is.

Voor de 10 km loop in De Wilp was de opdracht dan ook helder. Niet maximaal lopen. Ik neem me voor 12 km/uur te lopen. Dit lijkt makkelijk maar je zit toch in een wedstrijd en dan ga je toch sneller. De eerste 5 km zit ik gemiddeld op een 12.5 km/uur. Ik voel me goed en kan het tempo goed aan. Af en toe een praatje maken lukt ook en dat is veelal een goed teken. De tweede 5 km loop ik toch nog wat sneller ( dit noemen ze een negatieve split) zo richting de 13 – 13.5 km/uur. En ook met dit tempo kan ik het goed aan. Het lichaam voelt super aan en dat geeft veel vertrouwen in mezelf op weg naar Rotterdam. Focussen op Rotterdam. De komende drie maanden zal Rotterdam dagelijks in mijn hoofd rond dwalen. De Erasmusbrug, De Coolsingel , Lee Towers die de deelnemers gaat toezingen.

Michel Butter gaat ook lopen in Rotterdam. In de marathon van Amsterdam kwam hij 8 seconden te kort om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Ik kwam 30 seconden te kort voor Boston. En daarom staan wij tweeën op 10 April op de Coolsingel. Elk met een eigen focus.

https://connect.garmin.com/activity/embed/1000614333

Ook het leven van een amateur marathonloper heeft zo zijn slechte momenten. Gelukkig heb ik die niet zoveel  maar uit de titel kun je nu wel opmaken dat ik nu ga schrijven over een dergelijk dipmoment. Wees gerust aan het eind van dit verhaal gaat het weer een topmoment worden. Mijn eindtijd in de marathon van Tokyo (3:29) is dan wel onder de limiet van 3:30; toch was het niet genoeg. Echter, de Nederlandse organisatie die de marathonreis naar Boston organiseert wist te vertellen dat ze nog 5 extra lopers mee mochten nemen die zijn uitgeloot. Deze mochten ze zelf toewijzen. Boston was het daar niet mee eens en was onverbiddelijk; Uit de groep van lopers die zijn uitgeloot mogen alleen de vijf snelste lopers mee. Ik behoor nu niet tot die vijf. Daarvoor kom ik 30 seconden te kort. En Boston is voor de tweede maal voor mij een No Go!!!!!!!!

Nienoordcross 5-12-15

30 seconden op 42 kilometer en 195 meter. Waar hebben we het over. Welnu; het wel of niet naar Boston afreizen. De koffer blijft nog even in de kast en een visumaanvraag is nog niet nodig. Nog even want er komt een dag dat ik als gekwalificeerde deelnemer zal starten in de marathon van Boston. Waarom? Boston behoort tot de wereld elite marathons: The  Six Major World Marathons. New York, Chicago, Berlijn, London, Tokyo, Boston. Van de eerste vijf liggen de medailles in de prijzenkast. Daarom Boston.

Oeps. (Nienoordcross)

De afgelopen weken stonden in het teken van voorbereiding op het marathon trainingsschema. Voorbereiding door weer te gaan wennen aan het 4-5 keer sporten in de week. Wedstrijden lopen. Veel cross wedstrijden om de spieren aan te sterken. Vorige week de cross in Norg. Man wat was die zwaar. Vandaag Nienoordcross  in Leek gelopen en die ging naar mijn gevoel stukken beter. Mooi tempo kunnen vasthouden en nog belangrijker; jezelf sterk voelen. Mijn topmoment. Volgende week zaterdag met de boot naar Ameland voor de adventure run. Halve marathon met gedeelten over het strand langs de Noorzee en via de dijk langs de Waddenzee weer terug. Na Ameland begint het Marathonschema voor de marathon van Rotterdam, april 2016.

Trainer Peter Wolters heeft een schema voor mij gemaakt met een verwachte eindtijd in Rotterdam van  3:25. Hierbij merkte hij wel gelijk op dat het wel moeilijk zal worden deze tijd te halen. In het schema is ook de sportschool opgenomen met mijn personal trainer Jaap Bos die mij ook zal laten zweten. Alles met één doel; Boston 2017 halen.

De weg naar boven.

Afgelopen zomer was voor mij op het hardloop gebied geen goede. Vermoeidheid in de benen, rugklachten. Geen goede ingrediënten om een blokje om te lopen. Gelukkig wist ik de sportschool Life Style Center Marum nog wel te vinden en de wekelijkse trainingen met personal trainer Jaap gingen gestaag door. Rob Amesz wist mijn rug weer aan de praat te krijgen en mijn lichaam kreeg er weer zin in. Op weg naar een voorjaarsmarathon.

Om mezelf weer eens te meten afgelopen zaterdag, 7 november, de plantsoenloop in Groningen gelopen. Een gezellige loop in het Noorderplantsoen hartje Groningen. Een loop die een aantal jaren geleden het slecht deed maar mag zich nu prijzen met een deelnemersaantal van 2700 lopers van heel erg klein tot heel erg groot.

Een rondje door het plantsoen zet 2 kilometer op de teller. Dit doe je dan vier keer en je hebt de wedstrijdloop in de benen. Het Noorderplantsoen heeft heuvels en het parcours gaat niet om de heuvels heen maar er juist over heen. Wie dat heeft bedacht. Maar ik heb geen keus en zal er aan moeten geloven. Ik heb graag doelen in mijn leven en daarom ook bij een hardloopwedstrijd. Gezien de heuvels en mijn slechte loopzomer bedenk ik dat 5 minuten op kilometer eerst maar voldoende moet zijn. Dit zou betekenen dat ik de 8 kilometer in 40 minuten moet gaan volbrengen.

De start is om klokslag 13:00 uur. Op de eerste rij in de groene shirts de snelle mannen en vrouwen van het vier mijl team van Groningen Atletiek. Jammer dat dit soort teams er nog niet waren in mijn jonge jaren. Ik laat me vandaag vergezellen door clubgenoot Dorus Wolthekker. ‘Gezellig’ whatsapt Dorus de avond ervoor nog. Ja, gezellig. Na het startschot was Dorus weg en  niet meer gezien.

De eerste vier kilometers gaan lekker en loop ik allemaal onder de vijf minuten. 4:34,4:47,4:46,4:52. Hiermee staat de klok halverwege op 19:14. En dat is 46 seconden onder de doelstelling. Het lopen in wedstrijdverband is weer een openbaring. Wat voelt dit weer goed en wat heb ik het gemist. En dat gevoel is er. Of je nu in Groningen of in Tokyo loopt maakt niet uit.

Maar de heuvels laten zich ook spreken. De truc is om heuvelaf te gebruiken om te herstellen zodat de volgende heuvel weer vol kan worden genomen. Kilometer 5 gaat nog in 4:58. Kilometer 6 met de twee zwaarste heuvels gaat in 5:14. De heuvels zijn bergen geworden. Ben je bovenop heb je al de neiging om te gaan wandelen. Maar wandelen mag niet in een wedstrijd want dan ben je verloren. Kun je beter gelijk de douche opzoeken. Kilometer 7 gaat nog in 4:49 en ik maak me op voor de laatste kilometer. Nog even alles uit de kast, alles geven. Maar het is op en echt versnellen lukt  niet meer en noteer een 4:55.

Finishtijd komt op 39:23 te staan. Met een gemiddelde van 4 minuut 56 op de kilometer heb ik mijn doelstelling gehaald. Op weg naar de volgende wedstrijd. Crossloop in Norg eind deze maand.

 Finish.

En Dorus liet 31:16 klokken. Goed gedaan man!!

De countdown teller van de website van de Tokyo Marathon 2015 is onverbiddelijk. Nog 20 dagen, 13 uur en 58 minuten en 24 seconden tot aan de start van één van de grootste marathons ter wereld. En ook Tokyo wacht op niemand.

Gisteren de laatste lange duurloop gelopen van 30 kilometer. Boerakker>Niebert>Nuis>Marum>Noordwijk>Snipperij>Kornhorn>Doezum>Grootegast>Sebaldeburen>Boerakker. Januari was een zware trainingsmaand met veel lange duurlopen en deze laatste ging niet tot volle tevredenheid. Last van de linker kuit en ook wel een beetje moeite om het tempo vast te houden. Gelukkig kwam ik nog twee clubgenoten van Loopgroep Nienoord tegen. Sonja van de Berg en Tini Huisma en die laatste vergezelde mij in de laatste kilometers. Boezemt het nu angst in als een laatste duurloop niet gaat zoals je had gehoopt. Ja en nee. Ja, want de pijnlijke kuit was wel een zorgenkindje. Gelukkig is de pijn nu, een dag later, nagenoeg helemaal weg.  Nee, want het is ook niet zo gek gezien de zware trainingen in de weken hiervoor.

De lange duurlopen zitten erop en richt ik me nu op rust. Het afwerken van lichte trainingen zowel op de weg als in Lifestyle center in Marum. Het is nu zaak het lichaam rust te gunnen en het voor te bereiden op de grote dag in Tokyo. Het bietensap is weer besteld en het superfood Quinoa staat om de dag op het menu. De andere dag zijn het Hollandse aardappelen met jus en een gehaktbal. Daarnaast verse gewokte groeten. Als ontbijt een bord Brinta, speltbrood met frambozenjam en een gebakken ei. En dit alles moet mij in staat brengen om in een redelijke gezondheid het onderstaand bord te kunnen bereiken in de marathon.

Nog een aardig element in de laatste voorbereiding is goed slapen. En vooral lang slapen. Dat gaat me wel lukken. Als afsluiting de singer songwriter Daniel James uit Noord Ierland. Vorig jaar stond hij in Groningen op het Eurosonic. Dit nummer heeft de titel ‘Lonely Man’.  Ook al start ik met nog 36.000 andere lopers in de marathon, ik zal het toch alleen moeten doen. Een eenzame man in een wereldstad met 12 miljoen inwoners. Deze clip bekijk en beluister ik vaak en gaat zeker mee naar Tokyo. Als ik s’ochtends wakker wordt op de racedag is dit het nummer wat ik als eerste ga beluisteren.