Er voor leven….

Zaterdag 15 februari 2014. Ik rij richting Friesland op weg naar Langezwaag, een klein dorpje onder de rook van Heerenveen. Normaliter heb je er niets te zoeken maar vandaag wel want vandaag is het feest in Langezwaag. De Acht van Langezwaag staat op het programma. Er kan worden gekozen voor de afstanden 5, 10, 16.2 en 21.1 km. Het is mijn eerste wedstrijd na de operatie en ben benieuwd hoe de zaken er voor staan. Daarom geen halve marathon maar de 16,2 km en het zou mooi zijn om achter alle kilometers een 4:45 min/km te noteren. Terwijl het Friese landschap, tijdens de autorit, als een film voorbij komt klinkt op de radio California Dreaming van The Mamas and the Papas. Geeft me een rustig gevoel en ik het er zin in en ben van plan er alles aan te doen de doelstelling te halen. Er is één probleem waar ik serieus rekening mee moet gaan houden. De Wind! Het waait hard deze zaterdag met een heuse zuidwester. Die 4:45 toch maar bijstellen naar 5 minuten op een kilometer. Het is een trainingswedstrijd dus dat kan.

Terwijl de Olympiërs in Sotsji zich begeven naar de Adler Arena voor de 1500 meter schaatsen sta ik klokslag 11:00 aan de start van de 26e editie van de Acht van Langezwaag. Het is 10 graden en dit heeft me doen besluiten in korte broek van start te gaan. Omdat het kan.

De eerste twee kilometer gaan als een trein omdat de wind lekker in je rug blaast. Na drie kilometer laat moeder natuur duidelijk haar gezicht zien. In het begin krijg ik nog enige bescherming van houtsingels maar als daar een eind aan komt heeft de wind de macht in handen en moet ik alle zeilen bijzetten om het tempo vast te houden. Het lukt ook al is het soms nipt. Kilometer 5 gaat in 4:59.8. Woow, echt op het randje en dat moet niet te vaak gebeuren. Met veel tegenwind kun je in een groepje gaan lopen maar ik besluit solo te blijven lopen. Het is en blijft een trainingswedstrijd en ervaringen opdoen met de elementen der natuur hoort daar ook bij. Ook in Rotterdam kan het op 13 april hard waaien en dat zal ik ook het gevecht aan moeten gaan. Ik finish in 1 uur 16 en weet alle kilometers onder de 5 minuten te houden en sta in de eindrangschikking op de 14e plaats van de 74 deelnemers op de 16 kilometer.

De volgende dag is het uitlopen met Loopgroep Nienoord. Er staat een heuveltraining op het programma maar ik laat de heuvels links liggen. Ik doe een training met Liset en Gretta die beiden ook in een voorbereiding zijn voor de Rotterdam marathon. We lopen een rondje van 8 kilometer waarbij ik op het eind wat pijntjes voel op komen. Het is gelukkig aan het eind van de training en maak me nog niet te veel zorgen. Later op de dag toch behoorlijk last van de achillespees. Bij het ochtendgloren van de volgende dag is de situatie zorgelijk. Op mijn achillespees heeft zich een bult gevormd. Dit is niet goed. Het heeft tot gevolg dat er de week erna geen meter hardgelopen kan worden. Kortom, een persoonlijke toptijd in Rotterdam zit er niet meer in. Het werd een week van wikken en wegen. Voorzichtig kijk ik al naar de najaars marathons Berlijn of Amsterdam want die zouden een goed alternatief zijn, alhoewel dan kwalificeren voor Boston een jaar later gaat worden.

Vanmorgen, zondag 23 februari, de eerste training weer afgewerkt op het vier mijl parcours van Kardinge. Lopen op een schema van 5:00 – 5:15 per kilometer. De achillespees hield zich rustig en deed zijn werk. Voorzichtig begin ik er weer in te geloven. Een persoonlijke toptijd gaat het niet worden, echter met een tempo zojuist gelopen in Kardinge ben ik nu ook tevreden. Via het loopmagazine Runners World stuit ik op een marathon schema voor 7 weken en wat goed bij mij past. De rustdagen op maandag en donderdag worden gebruikt voor krachttraining bij Lifestyle Center in Marum. Ook al is de te verwachten eindtijd in dit schema naar mijn idee te ambitieus ga ik er vanaf morgen mee van start. Nog 7 weken te gaan.